Pielęgniarstwo
to nie zwykły zawód, służący głównie zarabianiu pieniędzy. Absolwenci
tego kierunku traktują swoje zajęcie w kategorii misji, czyli czegoś, co
pozwala im na samorealizację, a jednocześnie stanowi służbę innym,
potrzebującym ludziom. Choć ta profesja może przynieść ogromną
satysfakcję i spełnienie, z pewnością nie każdy nadaje się na
pielęgniarza lub pielęgniarkę. Kto najlepiej sprawdzi się w tej roli?
Dla kogo taka droga zawodowa będzie dobrym wyborem?
Zawód pielęgniarza możemy zdobyć, realizując program dwustopniowych studiów wyższych, co oznacza, że wśród przedstawicieli tej profesji znajdziemy zarówno osoby, które ukończyły edukację z tytułem licencjata oraz takie, które kontynuowały ją na studiach magisterskich. Nauka zawodu obejmuje wiele przydatnych umiejętności, takich jak stanowienie części zespołu medycznego, wierność zasadom etyki zawodowej, planowanie i realizowanie opieki pielęgniarskiej, całościowa i jednocześnie dostosowana do potrzeb konkretnej osoby opieka nad pacjentem, inicjowanie, a także wspieranie lokalnych działań ukierunkowanych na promocje zdrowia, praktyczne stosowanie wiedzy obejmującej teorię pielęgniarstwa, nauk społecznych i medycznych oraz przepisów prawnych dotyczących zawodu, właściwa komunikacja z chorym, jego bliskimi i pozostałymi członkami zespołu medycznego.
A
na czym polega późniejsza praca pielęgniarek i pielęgniarzy? Ich zawód
regulowany jest ustawą z 5 lipca 1996 roku, według której osoby te są
samodzielnymi pracownikami ochrony zdrowia, co oznacza, że sprawują one
bezpośrednią opiekę medyczną nad pacjentami. Do ich zadań należą
przygotowywanie pacjentów do różnego rodzaju zabiegów, nadzorowanie
leczenia, asystowanie lekarzowi w trakcie operacji oraz inne czynności
związane z pomocą pacjentom podczas ich pobytu w szpitalu. W
przeciwieństwie do przedstawicieli wielu innych, nie zawsze
ponadczasowych zawodów, pielęgniarze zawsze mogą liczyć na stabilne
zatrudnienie. Są nieustannie potrzebni m.in. w sanatoriach,
przychodniach, ośrodkach, szpitalach, szkołach, domach pomocy
społecznej, zakładach karnych, a także pielęgnacyjno-opiekuńczych. Warto
zaznaczyć, że absolwenci wielu kierunków po ukończeniu beztroskiego,
studenckiego życia, mają wielki problem ze znalezieniem zatrudnienia
odpowiadającego ich wykształceniu i zainteresowaniom. Często zamiast
realizować swoją pasję i spełniać się zawodowo, muszą zadowolić się
stałą posadą w różnego rodzaju sklepach czy lokalach gastronomicznych.
Na szczęście pielęgniarze i pielęgniarki nie mają tego problemu. Rynek,
na którym mogą się odnaleźć, jest bardzo obszerny i obejmuje wiele
różnego rodzaju placówek. W dodatku osoby pracujące w branży związanej z
ochroną zdrowia oraz leczeniem nieprzerwanie cieszą się ogromnym
zaufaniem i społecznym poważaniem. Nie wspominając już o wielkiej
satysfakcji związanej z pomaganiem innym.
Dla wielu osób powyższy opis brzmi jak prawdziwe spełnienie marzeń. Dlaczego? Podobnie jak inne zawody medyczne, pielęgniarstwo trudno uznać za zwykłą pracę, której głównym celem jest zarabianie pieniędzy na życie. Służenie innym ludziom to pasja, misja, dla wielu wiążąca się z prawdziwym powołaniem. Nie wystarczy dobrze wyuczyć się zautomatyzowanego wykonywania czynności związanych z obowiązkami zawodowymi. Pełniąc tę rolę, codziennie stykamy się z ludzkim bólem i cierpieniem. Naszym zadaniem jest przynoszenie ulgi, wsparcie i pomoc w tych trudnych dla każdego człowieka chwilach. Wielu pacjentów podkreśla, że to właśnie zaangażowanie personelu medycznego sprawia, że pobyt w szpitalu może być mniej trudny i traumatyczny. Jednocześnie, brak empatii i zrozumienia u pielęgniarzy potrafią znacznie zmniejszyć komfort dochodzenia do zdrowia.
Wybierając
przyszłą ścieżkę zawodową, nie wystarczy pomyśleć o uwarunkowaniach
rynku pracy oraz własnych zainteresowaniach. Osoby najlepiej
sprawdzające się w konkretnych profesjach to niekoniecznie te, które
najlepiej wypadały podczas egzaminów i kolokwiów. Oprócz wiedzy i
umiejętności bardzo dużą rolę odgrywają również indywidualne cechy
osobowości. Innymi słowy: tak jak nie każdy nadaje się na informatyka,
fotografa czy psychologa, tak nie każda osoba ma predyspozycje do bycia
dobrym pielęgniarzem lub pielęgniarką. Aby służyć pomocą i właściwie
wspierać pacjentów, potrzebujemy dużo empatii, wrażliwości oraz
cierpliwości. W pielęgniarstwie na pewno nie odnajdzie się osoba
nieodpowiedzialna, mało odporna na stres, niepotrafiąca podejmować
szybkich decyzji oraz pracować pod dużą presją oraz niezbyt kontaktowa.
Pracując w szpitalu, uczestniczymy w bardzo intymnych momentach w życiu
naszych pacjentów i ich rodzin. Widzimy ich w stanie największej
słabości, oglądamy ich cierpienie, lęk i chwile załamania. W takich
sytuacjach z jednej strony musimy wykazać się wielką wrażliwością i
wyczuciem, a z drugiej – siłą i zdecydowaniem. Chorzy i ich bliscy muszą
mieć poczucie, że mogą nam zaufać oraz się na nas oprzeć.
Komentarze
Prześlij komentarz